Kilka słów o ekwipunku

Nawiązując do kilku pytań dotyczących sprzętu, jakiego używam podczas swoich biwaków i noclegów, postanowiłem zamieścić wpis poruszający tę tematykę. Może podsunę komuś jakiś pomysł, albo pokażę, że można inaczej ;-)

1. Śpiwór
No to na początek śpiwór, jako że jest to najważniejszy czynnik, jaki ma wpływ na przespaną noc. Wiadomo przecież, że gdy jest nam zimno, sen jest słaby, albo nie ma go w ogóle.

Od prawie dwóch lat (początek 2012 roku) jestem posiadaczem puchowego śpiwora Cumulus LiteLine 300. Jest to śpiwór 3-sezonowy, a jego minimalna temperatura komfortu wg producenta wynosi -2°C, wg mnie -4°C. Pozwala to na spokojny sen wiosną czy jesienią, gdy temperatura spada w okolice zera stopni, a jednocześnie komfortowy nocleg w zapiętym śpiworze przy +20°C. Wszystko to dzięki właściwościom puchu, który ma dużą tolerancję temperaturową. Wiadomo, że przy +30°C jest już za gorąco i wtedy rozpiętym śpiworem tylko się nakrywam, ale i tak, jaki syntetyk ma taką samą rozpiętość komfortu snu?
Kolejną ważną kwestią jest jego waga. Całość waży 630g, z tego 300g to puch gęsi 850 cuin.
Dodając cenę jaką za niego zapłaciłem, czyli 290zł od znajomego, któremu nie podpasował jego krój, uważam, że to jeden z moich lepszych zakupów.

Zimą natomiast używam połączenia śpiworów Cumulus LiteLine 300 oraz Volven Polaris. Są to dwa śpiwory puchowe, mające odpowiednio 300g 850CUI i 350g 700CUI wypełnienia. Spałem w tym zestawie przy temperaturze -20°C  na zewnątrz namiotu i było komfortowo, czyli bez budzenia się w nocy z zimna. Nie wiem czy to jego minimum dla mnie, ale nie miałem jeszcze okazji trafić na niższą temperaturę w nocy pod namiotem ;-) Wadą takiego zestawu jest fakt, że trzeba włożyć jeden w drugi, co czasami jest uciążliwe. No i wychodzenie z niego jest czasem problematyczne, ale ciepło jest :-)


Chociaż jadąc na Zimową Grań Główną Tatr Zachodnich udało mi się pożyczyć śpiwór stricte zimowy Małachowskiego. I moje wrażenia po 5 noclegach w nim są takie, że komfort snu w nim jest dużo lepszy niż w moim combo, ale tego się można było spodziewać po śpiworze z temp. komf. -19°C. Co prawda temperatura nie spadała poniżej -9°C, ale i tak nagrzewał się bardzo szybko i dawał natychmiastowe uczucie ciepła.


Kiedyś na pewno kupię jakiegoś puchacza zimowego, ale to w dalekiej przyszłości, bo ich ceny powalają. A na razie muszę sobie radzić z tym, co mam.

2. Karimata, folia, czyli na czym śpię
No i tu już jest bardziej skomplikowanie, bo to, na czym śpię, zależy od pory roku, długości wyjazdu, przewidywanej pogody czy też od planowanego miejsca noclegu. Ale po kolei.

Zacznę od wiosny i jesieni, bo wtedy jest łatwo. Wybieram zwykłą karimatę piankową o grubości 8mm. Jest to nabytek z roku bodajże 2006, zakupiony w Tesco za 20zł. Jednak w dalszym ciągu spełnia swoje zadanie pomimo kilku dziur i wgnieceń. Waży 336g, ale zapewnia wystarczającą izolację od zmrożonego/wychłodzonego podłoża, dzięki czemu nie ciągnie od dołu zimnem.

Za to lato jest pełne komplikacji ;-)
Generalnie staram się używać alumaty. Jest cienka i lekka, waży 133g. Śpiąc w namiocie czy pod gwiazdami w wystarczającym stopniu oddziela mnie od podłoża, które nie jest już tak zimne jak po zimie.

Jednak posiada też wady, dlatego czasami wybieram karimatę. Ma to miejsce, gdy przewiduję noclegi w wiatach, na glebie w schronisku, czy też w innym miejscu z twardym i równym podłożem. Po prostu alumata jest tak cienka, że nie niweluje twardości płaskich powierzchni. Na trawie czy ziemi nie stanowi to takiego problemu, zawsze można się jakoś dopasować ;-) Niestety na równej ławie trudno się w nią "wbić". Tę opcję używam również podczas dłuższych wyjazdów, bo jednak komfort snu na karimacie jest większy i to w różnych warunkach, na jakie mogę trafić na szlaku. W końcu nigdy nie wiadomo, gdzie przyjdzie mi rozłożyć namiot ;-)


Kolejnym wyborem podczas pakowania się na wyjazd jest całkowita rezygnacja z karimaty czy też alumaty. Na taki ruch pozwalam sobie podczas krótkich, weekendowych wyjazdów, podczas których nie planuję noclegów pod namiotem czy wiatą, tylko gdzieś pod chmurką. Zawsze to trochę lżej i wpisuje się w modną filozofię Light&Fast :-P
Najczęściej używam tego podczas krótkich wyjazdów w Tatry, bo jednak tam każdy gram się czuje podczas długich i stromych podejść, a dodatkowo w terenie pozaszlakowym, gdzie przytroczone przedmioty utrudniają marsz zaczepiając się o skały, lepiej ich nie mieć po prostu ;-) W takim wypadku śpię jedynie na folii NRC i pod śpiwór (ale na folię) wkładam spodnie, kurtkę i polar, bo przecież i tak w nich nie śpię. Wiadomo, że czasem może być twardo, ale doświadczenie uczy, że zawsze można znaleźć taką pozycję, że da się wygodnie wyspać.

A sama folia najczęściej służy mi do podłożenia pod karimatę i śpiwór gdy nie śpię pod namiotem. Wtedy mam kawałek czystej przestrzeni do położenia rzeczy dookoła siebie. Inaczej byłyby od razu całe brudne od kurzu czy ziemi. w końcu nie każde miejsce noclegowe jest czyste.
Co prawda taka folia łatwo się rwie czy przebija, ale 10zł na rok, to nie jest duży wydatek. Szczególnie jak weźmie się pod uwagę, jak chroni nasze rzeczy przed wybrudzeniem. A przecież i tak każdy powinien ją mieć w plecaku na wypadek jakiegoś nieprzewidzianego zdarzenia. W końcu nie nazywa się folią ratunkową przypadkowo.

Zimą natomiast, śpiąc pod namiotem, używam jednocześnie alumaty i karimaty w celu izolacji od śniegu. Nie jest to niestety rozwiązanie idealne, bo bywa, że czuć chłód od dołu, ale na razie nie posiadam maty samopompującej, ani specjalnej karimaty zimowej. Planuję jednak tej zimy pożyczyć samopompę i wtedy będę miał porównanie, o ile jest lepsza od mojego zestawu.


Tak jak pisałem wyżej, pożyczyłem na wyjazd zimowy matę samopompującą Therm-A-Rest Trail 4 reg. Spałem na niej 5 nocy na śniegu i po tym czasie mogę powiedzieć tylko jedno - samopompa na zimę, to jest to! Nic nie ciągnie od dołu, nie ma również uczucia chłodu pod sobą. Nawet gdy siedziałem bezpośrednio na macie, to nie czułem chłodu, jak ma to miejsce przy zwykłej karimacie. A warto zaznaczyć, że nie jest to samopompa typowo zimowa, tylko tzw. 4-sezonowa. Z typową zimówką efekt pewnie byłby jeszcze lepszy. Jej waga wynosi ok. 500g, co nie jest wartością o wiele większą, niż w przypadku używania karimaty+alumaty, czy też dwóch karimat, a izolacja dużo lepsza. Dlatego też, jeżeli ktoś planuje więcej biwaków zimowych, to polecam samopompę.

3. Namiot, wiata i inne miejscówki, czyli gdzie śpię
Ciekawą kwestią są same miejsca noclegowe, w których śpię. Ponieważ lubię wschody i zachody słońca, a je trudno oglądać w lesie czy głębokiej dolinie, bardzo ważną dla mnie częścią planowania wycieczki jest znalezienie miejsca z dobrym widokiem na okolicę.


Dlatego podstawowym miejscem noclegowym jest namiot. Dodatkowo zapewnia on dużą niezależność podczas planowania wycieczki. Szczególnie w gorszych warunkach pogodowych, kiedy nie można rozłożyć się "pod najbliższym drzewem".
Gdy chodzę na samotne, wiosenno-letnio-jesienne wycieczki, zabieram Jack Wolfskin Gossamer. Jest to jednoosobowy, lekki (1675g) namiot. Niestety nie jest to konstrukcja samonośna, tzn. do prawidłowego rozłożenia musi być porządnie zamontowany w podłożu. Czyli nie da się go rozłożyć na piasku czy śniegu.


Natomiast, gdy jeżdżę we dwie osoby, moim domem jest Hannah Serak S AL. Jest to konstrukcja dwuosobowa, samonośna, o wadze 2835g. I jak dla mnie jest wystarczająco przestronny do nawet całodziennego przekiblowania wewnątrz w razie potrzeby.


Zimą natomiast, niezależnie czy jadę sam czy z kimś, biorę wspomnianego wyżej Seraka S AL, ponieważ jest to konstrukcja samonośna i posiada stelaż aluminiowy. I tu mała porada: namioty ze stelażem z włókna szklanego nie nadają się na zimę, ze względu na to, że włókno szklane lubi pękać na mrozie. A co do tego namiotu, to nie jest to konstrukcja typowo zimowa, jedynie określana jako czterosezonowa, jednak spełnia swoje zadanie nawet na większym mrozie i silniejszym wietrze (chociaż stelaż trochę się ugina).


Na wyjazd na Zimową Grań Tatr Zachodnich zabraliśmy ze sobą Marabuta Komodo Plus XL, gdyż jest to namiot ekspedycyjny, więc bardziej nadający się na ciężkie warunki jakie panują zimą w wyższych partiach gór. Jego waga wynosi 3,6kg, co jest dość sporą wartością, jednak namiot jest dużo bardziej odporny na wiatr niż wspomniany wyżej Hannah.


Niestety, nawet ten namiot nie wytrzymał spotkania z halnym wiejącym w porywach do 90km/h. I po 13h stawiania czoła jego podmuchom, połamał się w nim stelaż. Na szczęście, pomimo tego uszkodzenia, dalej stał dość stabilnie. Wpływ na to miało z pewnością jego porządne okopanie śniegiem.

fot. Ronc

A sam stelaż wyglądał tak:

fot. Ronc

Jednak, jak niektórzy wiedzą, nie ograniczam się jedynie do namiotu. Często korzystam z dobrodziejstw wszelkiego rodzaju wiat, chatek (utulni), czy wież widokowych.
Ich zaletą jest przestrzeń dostępna w środku. Nie trzeba w nich siedzieć, czy też leżeć podczas robienia posiłku, przebierania się, czy pakowania plecaka. Najczęściej są to przybytki chroniące przed wiatrem i niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.
Planując nocleg w jednym z tych miejsc warto zabrać ze sobą świeczki. Po pierwsze oszczędza się baterie w latarce, a po drugie kolacja przy świecach ma swój urok ;-) W namiocie trudniej zapalić świeczkę - trzeba uważać na śpiwory i tropik.

Podobną kategorią jest nocleg w różnego rodzaju ruinach, czy opuszczonych budynkach. Ich zalety są niemal takie same jak noclegów w wiacie, jedynie czasem trzeba się przemóc i uznać, że bałagan i trochę śmieci nam nie przeszkadzają (oczywiście w granicach rozsądku).

Jeżeli wiemy, że w nocy nie będzie padał deszcz, to zawsze możemy położyć się gdzieś bezpośrednio pod gwiazdami, Taki nocleg, szczególnie w miejscach oddalonych od źródeł światła, zapewnia niezapomniane widoki na niebo pełne gwiazd. Trzeba tylko znaleźć miejsce osłonięte od wiatru.

4. Plecak, czyli w co się pakuję
Jak wiadomo, w coś trzeba te niezbędne na wyjeździe rzeczy spakować. W tym celu posiadam trzy plecaki: Vaude Rock 25 Ultralight, Treksport Netron 30 oraz Wisport QuickPack 65.

Vaude Rock 25 Ultralight używam na jednodniówkach oraz jako plecak szturmowy podczas długich, stacjonarnych wyjazdów, ze względu na to, że jest bardzo lekki i da się go zrolować do jego własnej komory na klapie. Niestety przy pakowaniu trzeba uważać jak się wkłada rzeczy, gdyż nie posiada utwardzonych pleców i wszystko czuć na sobie.

Treksport Netron 30 jest najczęściej przeze mnie używanym plecakiem. A to ze względu na bardzo dobrą pojemność. Wystarcza na weekendowy wyjazd z całym sprzętem biwakowym. Na 4-5 dni również można się do niego spakować i to mieszcząc w środku całe niezbędne jedzenie na ten okres. Jednak wtedy jest nieźle wypchany, ale to ze względu na to, że mój aparat Panasonic FZ-50 wraz z pokrowcem Lowepro Nova Mini AW zajmuje sporo miejsca w środku, a ja zawsze muszę mieć możliwość włożenia aparatu do plecaka na wypadek deszczu. Dlatego też, następny plecak będzie miał ok. 35l.

Wisport QuickPack 65 to już gracz wielkiego kalibru. Zmieści się w nim wszystko i jeszcze trochę. Często używam go jako plecaka transportowego - przewieźć rzeczy z miejsca A do B i tam zostawić. A na wycieczkach górskich, nie udało mi się go jeszcze w pełni wypchać rzeczami. Nawet jadąc na dwutygodniowy trekking z całym jedzeniem, miałem w nim wolne miejsce. Jednak najczęściej używam go podczas zimowych wyjazdów z namiotem (sprzęt zimowy jest większy i cięższy niż letni) oraz ponad 5 dniowych wyjazdów w inne pory roku, ze względu na to, że trudno mi spakować niezbędne jedzenie do małego plecaka. A poza tym, zawsze lepiej mieć luz w plecaku, niż gdy jest on wypchany "na ścisk".

5. Zakończenie
To by było na tyle, jeżeli chodzi o ten najważniejszy sprzęt, używany przeze mnie na wyjazdach różnego typu. Mam nadzieję, że komuś ten wpis się przyda i pomoże inaczej spojrzeć, czy to na dobór sprzętu, czy wybór miejsca noclegowego podczas wyjazdu.

Jeżeli ktoś miałby jakieś pytania dotyczące tego wpisu czy też aspektów w nim nie poruszanych, proszę śmiało pytać w komentarzach, na pewno odpowiem :-)

Ostatnia aktualizacja: 3.04.2015r.

---

Lubię wiedzieć, że moje wpisy są przydatne, albo chociaż miło się je czytało ;) Dlatego każdy komentarz cieszy (nawet krótki).

Zawsze możesz też postawic kawkę :)