Wschód i zachód na Rysach, czyli najwyższy hotel w Polsce otwarty

Pomysł na wschód i zachód słońca z Rysów zrodził się w mojej głowie jakoś pod koniec zeszłego roku, początkowo chciałem go zrealizować w czerwcu/lipcu, jednak najpierw brakowało dobrych warunków pogodowych, a później pojawiały się inne plany. Ostatecznie wolny czas i piękna pogoda zgrały się we wrześniu, więc nie można było dłużej czekać. Dodatkowo kolega, z którym dłuższy czas próbowaliśmy się spotkać w górach jechał w Tatry, więc umówiliśmy się, że razem wejdziemy jeszcze na Mięguszowiecki Szczyt Czarny.

Sobota, 7 września 2013

Palenica Białczańska, , Czarny Staw pod Rysami, , Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem, Mięguszowiecki Szczyt Czarny, Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem, , Czarny Staw pod Rysami, , Rysy

Ponieważ okres wakacji już się skończył, nie było już bezpośredniego połączenia Wrocław-Zakopane, więc pozostała mi tylko opcja z 5 godzinnym, nocnym oczekiwaniem na przesiadkę na dworcu w Krakowie. Ten czas oczywiście wykorzystałem na sen ;-) W Zakopcu wysiadam koło 8 i już 10 minut później siedzę w busie jadącym w stronę Palenicy Białczańskiej. A na drodze na parking bałagan taki, jakiego nigdy nie widziałem, samochody parkowały wszędzie gdzie tylko mogły, a busy jeździły poboczem. Przyczyną takiego stanu rzeczy był brak podpisanej umowy między nowym najemcą parkingów a TPN’em. Kupuję bilet wstępu do parku i o 9 przekraczam szlaban. Droga do MOKa mija jak zwykle dość szybko i bez większych niespodzianek. Jedynie zaskoczyła mnie słaba kondycja koni ciągnących powozy, bo dwa takie wyprzedziłem na trasie. Jak widać wakacje były dla nich męczące.
Kilka minut po godzinie 10 siadam nad największym tatrzańskim jeziorem i ustalam z tkortasem, że będzie na mnie czekać pod krzyżem nad Czarnym Stawem pod Rysami. Tak więc po chwili odpoczynku i podziwianiu widoków ruszam dalej, by po 11 zjeść już wspólnie drugie śniadanie.

Podejście na przełęcz ciekawe, bardzo mi się podoba ten szlak, który pierwszy raz miałem okazję przemierzać równy rok temu. Początkowo idzie się zwykłą ścieżką, potem przechodzi się przez bardziej skalisty fragment szlaku, który jeśli dobrze pamiętam ubezpieczony jest 7 klamrami na całej swojej długości.

Dobrym punktem odpoczynkowym na podejściu jest Kazalnica, którą wiele osób wykorzystuje również do podziwiania widoków, bo jest tam sporo miejsca, by wygodnie się rozsiąść. Co nas zaskoczyło na szlaku, to fakt, że pomimo dość ciepłego dnia w jednym fragmencie skały były oblodzone, więc trzeba było uważnie przechodzić to miejsce.
Oczywiście czym byliśmy wyżej, tym widoki były ciekawsze, pojawiła się m.in. Świnica i Szpiglasowa Przełęcz.


Sama Kazalnica, która słynie z trudnych dróg wspinaczkowych, z góry prezentuje się ciekawie.


Na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem wchodzę przed 13 i po chwili dochodzi tkortas. Chwilę siedzimy, podziwiamy widoki na okolicę i gotujemy obiad. Po posiłku zwijamy rzeczy i idziemy wyraźną ścieżką w stronę naszego celu, czyli Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Na początku bardzo ładnie prezentuje się Mięguszowiecki Szczyt Pośredni.


Trasa na szczyt jest dość wyraźna, często okopczykowana. My na grań wychodzimy wyraźną rynną, ale można również pójść kawałek dalej i iść żebrem skalnym.

Po osiągnięciu grani, ukazuje się Czarny Staw pod Rysami oraz Kazalnica.


Sama grań jest dość wygodna i bez trudności.


Na szczycie nie mogło oczywiście zabraknąć zdjęć dokumentujących jego zdobycie oraz widoków z niego.


Widok na Tatry Zachodnie


Rysy, Gerlach, Wysoka, Kończysta


Mięguszowiecki Szczyt Wielki i Pośredni, Cubryna, Świnica, Orla Perć oraz Miedziane i Opalone


Siedzimy tu dłuższy czas, po czym na przełęcz schodzimy już standardową drogą, czyli żebrem skalnym. Idzie się bardzo szybko i wygodnie, mając świetne widoki na Grań Baszt przed sobą oraz Hińczowe Stawy w dole. Na Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem zamieniamy jeszcze kilka słów i tu się rozdzielamy, bo tkortas chce dzisiaj powoli zejść do Roztoki, a ja mam w planie wejście na Rysy. Tak więc o 15.30 zaczynam schodzić, by dość szybko utknąć w korku spowodowanym przez idącą powoli grupę z przewodnikiem. Na szczęście na Kazalnicy grupa na chwilę się zatrzymuje i przewodnik idący z przodu mnie przepuszcza, za co mu dziękuję. Reszta zejścia mija dość szybko i po 55 minutach od rozstania z kolegą zostawiam plecak pod krzyżem oraz udaję się w kosówkę by wziąć wcześniej pozostawione tam butelki wody. Tak więc jest godzina 16:25,co daje mi niecałe 3 godziny do zachodu słońca. Jest to jednak wystarczająco dużo czasu by wejść na Rysy, więc nie muszę się specjalnie śpieszyć.
Po drodze, ze względu na popołudniowe światło, okoliczne szczyty prezentują się bardzo ładnie. Mijam również całkiem sporo ludzi schodzących w dół. w tym przewodnika, który wypytuje się mnie czy jestem świadomy, że mam jeszcze dużo do szczytu, że niedługo zachód słońca itd. Jak widać są jeszcze ludzie martwiący się o innych ;-) Ja jednak mówię, że jestem świadomy tych rzeczy, że mam latarkę itd. i idę dalej. Po drodze mijam jeszcze cztery inne osoby idące w górę i o 18:15 zdobywam najwyższy szczyt Polski. Na szczycie siedziała spora grupa ludzi czekających, tak jak ja, na zachód słońca. Jednak zdecydowana większość miała w planach zejście na nocleg do Chaty pod Rysami. Takie same plany miały zresztą mijane przeze mnie osoby na podejściu. Jedynie Rafał i Robert, bracia z Kielc, chcą zostać tutaj na noc.
Pora zachodu zbliża się jednak nieubłaganie, więc zajmuję dobre miejsce i zaczynam uwieczniać te niecodzienne widoki – poniższe panoramy warto oglądać w oryginalnej wielkości, więc jeżeli czyjaś przeglądarka je pomniejsza do szerokości ekrany warto na nie kliknąć i przywrócić pierwotną rozdzielczość. Przy pomniejszeniu tracą na jakości.


Wysoka i Ciężki Szczyt


Tatry Bielskie


Kończysta




Gerlach


Zachodzące słońce


Nie mogło oczywiście zabraknąć również pamiątkowej fotki ze szczytu.
Rafał i Robert


No i oczywiście ja ;-)


Po zachodzie słońca czas na kolację, znalezienie miejsca na rozłożenie śpiwora i rozmowę z nowo poznanymi chłopakami. Czas jednak mija szybko i najwyższa pora położyć się spać. A na niebie mnóstwo dobrze widocznych gwiazd. Mogę powiedzieć, że jeszcze nigdy nie miałem ich tak blisko siebie :-P
W nocy budzę się koło 2 i widzę, że ktoś świeci na zbocze jednej z gór z otoczenia Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego, światło jest mocniejsze niż ze zwykłej czołówki i wygląda to tak, jakby przeszukiwali ścianę. Po krótkiej obserwacji tego intrygującego zdarzenia kładę się ponownie do śpiwora i obserwując Drogę Mleczną zasypiam…

Niedziela, 8 września 2013

Rysy, , Palenica Białczańska

„Godzina piąta, minut trzydzieści… Kiedy pobudka zagrała...” No to wstaję i ogarniam lekko swoje rzeczy i idę szukać dobrego miejsca na obserwowanie wschodu słońca, które pojawiło się kilka minut po szóstej. Lepszy do tego celu okazał się wierzchołek słowacki. A co było widać, to najlepiej zobaczyć, bo nie ma sensu tego opisywać. Jedynie co warto zaznaczyć, to fakt, ze tego dnia była mocna inwersja, bez problemu widziałem bieszczadzkie szczyty oddalone nawet o 198 km.
Mgły w dolinach, a dookoła Luboń, Jaworz, Chełm, Dzwonkówka.


Kozi Wierch - Skrajny Granat oraz Babia Góra.


Łomnica i Pośrednia Grań oraz słońce wyłaniające się zza grani.


A tu ciekawsze od pierwszego planu są widoczne w dali góry, a można tam zobaczyć m.in. Levočské vrchy, Bachureň, Čergov, Beskid Niski, Bieszczady z oddalonym o 198,6 km Kińczykiem Bukowskim.


Szczyrbski Szczyt, Hruby Wierch, Krywań.


Szatan w słońcu i w tle Rovná hoľa, Ďumbier, Chopok, Dereše, Skalka, Kotliská, Chabenec, Veľká Chochuľa.


A teraz szersze spojrzenie na polską stronę Tatr.


A także spojrzenie na Tatry Zachodnie.


A sama miejscówa noclegowa była bardzo wygodna i przestronna.

Niżne Tatry od Kráľovej holi do Chopoka.


Gdy słońce już było wysoko, a więc skończyło się dobre światło, czas było pomyśleć o spakowaniu plecaka i śniadaniu. Następnie wraz z poznanymi wcześniej braćmi z Kielc zeszliśmy razem do Palenicy Białczańskiej. Tam też spotkaliśmy tkortasa, który wracał z Roztoki do Zakopca. Takim też sposobem w czteroosobowym składzie zabraliśmy się samochodem do naszej Stolicy Tatr, za co wielkie dzięki dla Rafała i Roberta.
Później przejechałem busem do Białego Dunajca na kolejny, tym razem jubileuszowy, XXX Obóz Adaptacyjny w Białym Dunajcu, ale to już inna historia… ;-)

A podsumowując ten wyjazd, to wystarczy spojrzeć na zdjęcia, by wiedzieć, że naprawdę było warto :-) Ale jak łatwo się domyśleć, to nie jest koniec moich planów na tatrzańskie wschody i zachody słońca. Tak więc, oby pogoda i wolny czas dopisały w przyszłości :-P

Więcej zdjęć: https://picasaweb.google.com/100322683368167953190/TatryWysokieMieguszowieckiSzczytCzarnyIRysy0708092013?noredirect=1

---

Lubię wiedzieć, że moje wpisy są przydatne, albo chociaż miło się je czytało ;) Dlatego każdy komentarz cieszy (nawet krótki).

Zawsze możesz też postawic kawkę :)